Milanaya məktub

Mavi suya cansıxıcı görkəm verən yaşıl yosunlar…
Milana dənizin üçüncü bir rənginin olduğunu ilk dəfə bu gün bilirdi…
Bu, qırmızı yosunların özü ilə gətirdiyi al-qırmızı ölüm rəngi idi…
Avqust ayının mənasız və darıxdırcı günlərindən biri bu dəfə sahildəki istirahət mərkəzində dincələn insanlar üçün ölüm xəbəri ilə açıldı. Səhər saatlarında dənizdə boğulan şəxsin ölkə idmanında tanınmış biri olduğu deyilirdi.
Getdikcə daha çox azğınlaşan dalğalar sahildə nəm qumun üstündə dünən günortadan cızılan hərfləri, bura gələn sevgililərin ara-sıra çəkdikləri ürək işarələrini, uşaqların özünəməxsus hazırladıqları qum evcikləri və qalaları yuyub aparırdı. Adətən günorta saatlarında – dəniz suyunun çimmək üçün ən ideal vaxtında burada adam əlindən yer olmurdu. İndi isə hava küləkli olduğu üçün çimərlik geyimində yaxınlıqdakı köşklərdə məyus halda oturub çay içən, yüngül qəhvəaltı edən adamları daha çox gözə dəyirdi. Çoxları isə hələ də səhər dənizdə boğulmuş Roma adlı həmin idmançı haqqında danışır, bilməyənlər hadisənin şahidlərindən nəsə öyrənməyə çalışırdılar. Hadisə isə bu sabah erkən saatlarda olduğu üçün hələ ki, şahid, yaxud mərhumun suda boğulmasını “gördüm” deyən olmamışdı. “